Door Daan de Wit voor ID&T-magazine, juni 2004.

Na een eerste Noord-Vietnamese tegenaanval waarbij geen slachtoffers vallen aan Amerikaanse kant, besluit president Johnson geen verdere actie te ondernemen, behalve het sturen van een formeel protest naar Hanoi dat 'iedere volgend ongeprovoceerd offensief tegen de Amerikaanse strijdkrachten onvermijdelijk ernstige gevolgen' zou hebben. Niet veel later bereiken hoopvolle berichten de VS. Een van de schepen heeft zich midden in de nacht met hand en tand moeten verzetten tegen een agressieve communistische aanval. Helaas wordt al snel duidelijk dat het gevecht op zee één grote vergissing was. De algehele paniek is waarschijnlijk het gevolg van een op hol geslagen lid van de Amerikaanse bemanning van een schip dat z'n eigen propellorgeluid aanhoorde voor dat van een vijandelijke torpedo. Er werd vervolgens een hoop geschoten in de donkere nacht, maar niemand werd geraakt, simpelweg omdat er geen vijand was. Hoge Amerikaanse militairen terplekke zeggen dat niemand is geraakt en dat een grondig onderzoek nodig is naar het incident, maar in Amerika zelf wil de regering daar niets van weten.
Oorlogsminister McNamara zegt tegen het parlement dat er 'onweerlegbaar bewijs' is van een tweede 'niet-uitgelokte aanval' op Amerikaanse schepen waarna het parlement haar goedkeuring geeft aan de Tonkin-Golfresolutie, de vrijbrief voor de regering om de oorlog aan Noord-Vietnam te verklaren. De VS beginnen de Vietnamoorlog op basis van een uitgelokte aanval die niet heeft plaatsgevonden. Miljoenen doden zullen het gevolg zijn, maar waar het om gaat, is dat het duistere plan van president Johnson heeft gewerkt. Belangrijk bijkomend voordeel is dat hij de verkiezingen wint. Johnson had zichzelf aan het publiek als vredesduif gepresenteerd en nam het op tegen de oorlogszuchtige senator Barry Goldwater. De kiezers vonden de aangeschoten vredesduif Johnson zo sympatiek dat ze massaal op hem stemden; nog nooit had een president met zo'n groot verschil gewonnen.

Amerikaanse regering wil oorlogvoeren tegen Duitsland
Als je dit al een sterk verhaal vindt, wat dacht je dan van het verhaal dat zelfs de Tweede Wereldoorlog is opgedrongen? Voordat Amerika meedeed aan WOII wilde bijna niemand in de VS bij die oorlog betrokken raken. Nouja niemand, een kwart was nièt tegen Amerikaanse betrokkenheid en een deel van dat kwart was zelfs vóór. Een van hen was oorlogsminister Stimson. Die zat al een tijdje te brainstormen hoe hij om de wil heen kon van het volk dat hem had gekozen. Op 25 november 1941 schrijft hij in zijn dagboek: 'De vraag was hoe we ze [Japan] zover moesten krijgen om het eerste schot te lossen'. Zo'n eerste schot zou de perfecte aanleiding zijn.

Skull & Bones
Wat niet veel mensen weten, is dat Stimson lid was van een duister geheim genootschap, genaamd Skull & Bones. Het is opgericht in 1832 en er mogen jaarlijks maar 15 mensen lid van worden. Uitnodigingen hebben net als een doodsbericht een zwartomrande rand, het gebouw van het genootschap heeft geen ramen en wordt door de leden de Tombe genoemd. In de Tombe liggen schedels van echte mensen, waaronder een schedel van de beroemdste indiaan die er ooit is geweest: Geronimo. Die schedel is uit Geronimo's graf geroofd door een Boneslid, de opa van de huidige president van Amerika, George W. Bush, die trouwens zelf ook lid is. Net als de toekomstige president van Amerika, want of de Republikein Bush of de Democraat Kerry nou wint, ze zijn allebei lid, terwijl het eigenlijk maar een klein genootschap is. Klein, maar wel propvol belangrijke leden. Maargoed, die opa van W. Bush dus, hoorde in de jaren veertig ook bij dat deel van de Amerikanen dat wel betrokken wilde raken bij de Tweede Wereldoorlog. Sterker, hij wàs toen allang betrokken.

Dat zat zo. Opa Bush werkte met nog veertien andere leden van dat geheime genootschap bij een bank die eigendom was van een van de leden, ene Averell Harriman. Harriman was presidents-adviseur, terwijl opa Bush later weer golfpartner was van de toenmalige president; kortom, ze bevonden zich in goed gezelschap. Harriman ging in 1924 op bezoek bij een steenrijke industrieel in het straatarme Duitsland. Samen spraken ze af dat die rijke industrieel Amerikaans geld zou doorsluizen naar Hitler. Daarbij maakten ze gebruik van een tussenstation, een bank in Rotterdam. Er zijn zelfs mensen die beweren dat het de Amerikaanse Bonesleden niet puur ging om de winst, maar om het volbrengen van een veel groter plan: door de botsing tussen Duitsland en Rusland zou een nieuwe situatie ontstaan: via de Verenigde Naties naar een Nieuwe Wereldorde, maar dat is weer een heel ander verhaal. Laten we bij de les blijven; in 1941, jaren na die ontmoeting in Duitsland in 1924, maakte oorlogsminister en lid van Skull & Bones Stimson zich zorgen hoe Amerika toch bij de WOII kon worden betrokken. De redding was nabij in de vorm van een heel duister plan.

Stimson was niet de enige in de Amerikaanse regering die in oorlog met Duitsland wilde raken. President Roosevelt dacht met hem mee. En ook luitenant Arthur McCollum. Die ontwikkelde hiervoor een uiterst geheim acht-stappenplan. Belangrijkste deel van het plan was 'Actie F', zorgen dat de Stille-Oceaanvloot in het kwetsbare Hawaiiaanse Pearl Harbor kwam te liggen, in plaats van aan de Westkust van de VS. Op 8 oktober 1940, een dag na het ontvangen van het plan, had Roosevelt het goedgekeurd en bracht hij de commandant van de Amerikaanse vloot, admiraal James Richardson, op de hoogte. Deze weigerde mee te werken en werd ontslagen, waarna Roosevelt diens baan gaf aan de tot dan toe onbekende admiraal Husband Kimmel die hij bevorderde tot viersterren-admiraal.
Intussen wisten de Amerikanen precies wat de Japanners van plan waren omdat ze hun codes hadden gekraakt. Japan was een aanval van plan op de Amerikaanse schepen die inmiddels lagen in Pearl Harbor, Hawaii. Zodra de Japanners waren vertrokken voor hun aanval, werden alle handelsschepen op de route tussen Japan en Pearl Harbor op last van de Amerikaanse marine omgeleid om te voorkomen dat ze onderweg de Japanners zouden kruisen; de Japanners moesten vrijbaan krijgen. Omdat midden in de enorme Stille Oceaan de vloot er wel heel kwetsbaar bij lag, trof Roosevelt zijn maatregelen. Hij zorgde dat de nieuwste oorlogsbodems Pearl Harbor verlieten naar een veilige haven, zodat alleen een stel afgeschreven schepen uit de Eerste Wereldoorlog overbleef. Pearl Harbor werd aangevallen op 7 december 1941; er vielen bijna 2400 doden. President Roosevelt sprak vervolgens geschokt de natie toe in een inmiddels beroemde speech en de rest is geschiedenis.

Amerikaanse regering wil oorlogvoeren tegen 'het terrorisme'
>> Fast forward naar 2000. De kinderen van de kinderen uit de tijd van de opbouw naar WOII zijn volwassen en hebben zich georganiseerd in allerlei neo-conservatieve clubs die nu dankzij het kabinet BushBlairBalkenende de dienst uitmaken. In 1998 schrijven ze ondermeer dat ze afwillen van Saddam Hussein. Ze schrijven dat dat mogelijk lang zal duren, tenzij er een tweede Pearl Harbor zou komen. De dovemansoren van Clinton luisterden niet in 2000, maar dat jaar stelen de neo-conservatieven de verkiezingen voor George W. Bush en binnen een jaar na de inauguratie van Bush zijn de opstellers van het rapport deel van de regering en is er dat tweede Pearl Harbor: 11 september.

Achteraf is gebleken dat de Democraat Al Gore meer stemmen had gekregen dan Bush, maar toen hadden alle smerige truuks van de Republikeinen om het stemmen-tellen te staken al succes gehad en was Bush al president door de beslissing van een vijftal opperrechters die krom hadden gesproken. Het plan was gelukt, drie olieboeren vormden de top van de Amerikaanse regering (W. Bush, vice-president Dick Cheney en veiligheidsadviseur Condoleeza Rice komen allen uit de olie, naar Rice is zelfs een olietanker vernoemd) en vervolgens werden twee enorme oliegebieden aangevallen: het Kaspische gebied van Afghanistan en Irak, het op Saoedie-Arabië na grootste oliegebied ter wereld. Plus de twee gebieden zijn van groot strategisch belang voor de VS (en Israël).

Tweede Pearl Harbor
Maar dat tweede Pearl Harbor, hoe is dat er nou gekomen? Gewoon geluk gehad? Wist de Amerikaanse regering echt van niets? In het begin zeiden ze dat. Dat ze van niets wisten. Zelfs niet dat vliegtuigen als bommen konden worden gebruikt. Nooit van de kamikazepiloten uit WOII gehoord zeker? Iets anders wat in dit verband van belang is om te weten, is dat weinig landen in de wereld er zo'n agressieve politiek op hebben nagehouden als de VS. De lijst met oorlogen die zij zijn begonnen, is nogal lang. Weinig landen ook met zoveel agressie, moord en doodslag als de VS. De agressie begon al met het uitmoorden van de indianen en inmiddels zijn ze daar in Amerika zo bang voor alles wat beweegt dat ze een mega-verdedigingssysteem hebben opgericht dat het grootste deel van de begroting opslokt. Dat systeem van bommen, granaten, spionnen en afluistermogelijkheden werkt zo goed dat de VS een onneembare vesting zijn geworden. Behalve dan voor een stel baardige mannen in jurken in het stoffige berglandschap van Afghanistan.

Ondermeer Egypte, Rusland, Duitsland, Israël en Richard Clarke de terrorisme-expert van Bush, hebben voorafgaand aan de aanslag de Bush-regering gewaarschuwd. Die deed vervolgens niets. Daarvóór ook niet trouwens. Toen Bin Laden al op de zwarte lijst stond van de VS, ging Amerika niet in op het aanbod van Soedan hem daar op te pakken, datzelfde jaar ging Bin Laden nog even op bezoek bij de Britse geheime dienst die hem daarna ook vriendelijk uitzwaaide en de Amerikaanse geheime dienst CIA heeft hem zelfs nog opgezocht toen hij tien dagen met een zieke nier in een Amerikaans ziekenhuis in Dubai lag. Bin Laden kent de CIA nog van wat jaren daarvoor, toen hij door hen werd opgeleid en gefinancierd in de strijd tegen de Russen in Afghanistan. Zijn kornuiten kregen toentertijd van de CIA zelfs visa teneinde als terrorist te kunnen worden opgeleid in de VS; natuurlijk heetten ze toen nog vrijheidsstrijders. Dezelfde CIA-visa-truuk werd ook op een aantal van de kapers van 11 september toegepast.

11 september
Toen het eenmaal 11 september was, werd het allemaal nog gekker. Op de dag zelf werden grote militaire oefeningen gehouden onder de noemer Vigilant Guardian. Gehouden vanwege de symboliek op 911 (negende maand, elfde dag), tevens het alarmnummer in de VS. Als we in ons land zo'n wargame zouden houden, was 1 december een logische datum geweest: 112, het Nederlandse alarmnummer. Op 11 september werd gespeeld dat het Amerikaanse luchtverdedigingssysteem onder vuur lag. Maar: 'Opeens lagen we no kidding onder vuur', zegt Luitenant-kolonel Deskins. 'Het eerste dat door m'n hoofd schoot, was: 'Is dit onderdeel van de oefening', zegt majoor-generaal Larry Arnold. Kortom, op 11 september was de verwarring compleet bij het deelnemende militaire personeel.

Niet bij Bush. Die zit op 11 september te luisteren naar een verhaal over een geitje. Hij is in Florida aanwezig bij een voorleesles van een stel schoolkinderen. Tijdens de les krijgt hij te horen dat een tweede vliegtuig het WTC in is geboord. Hij weet nu dat het een aanslag betreft. In plaats van dat de president in zijn functie als hoofd van de strijdkrachten de grootste aanval ooit op Amerikaanse bodem het hoofd gaat bieden, blijft hij zitten en doet niets. Drie kwartier lang. Intussen hebben er al tal van andere eigenaardigheden plaatsgevonden. Terwijl in het verleden vliegtuigen bij de minste koerswijziging onmiddelijk door straaljagers werden terechtgewezen, staan nu alle straaljagers heel lang aan de grond. Vreemd allemaal. Nog een paar van dit soort vragen zijn: Waarom was de Pakistaanse generaal Ahmad een week voor de aanslagen op bezoek bij de CIA en het FBI, terwijl hij een paar maanden voor de aanslag nog $100.000 had laten overmaken aan hoofdkaper Mohammed Atta? En van wie zijn de miljoenen dollars winst die zijn gemaakt (maar nooit opgehaald) door opvallende speculaties op de twee vliegtuigmaatschappijen die op tragische wijze waren betrokken bij 11 september?